എത്ര ദശകം കടന്നുപോയ് ഞാനെൻടെ
കൊച്ചുവിദ്യാലയം വിട്ടശേഷം
എത്ര വസന്തം കൊഴിഞ്ഞുപോയ് ജീവിത-
മുച്ച തിരിഞ്ഞുപോയെത്ര വേഗം !
ഒന്നാംതരത്തിൽ 'ഹരിശ്രീ'യേകീടുവാ -
നന്നാ സരസ്വതീ മന്ദിരത്തിൽ
അമ്മയല്ലെന്നാലുമുണ്ടായിരുന്നു പോ-
ലമ്മതൻ സ്നേഹവായ്പോലുമമ്മ
ശിക്ഷകളെന്നിയെ നേരായ മാർഗത്തിൽ
ശിക്ഷണം ഞങ്ങൾക്കു നൽകിയെന്നും
കൊച്ചുകഥകളും ഗീതങ്ങളും ചേർന്ന
ചിത്ര പാഠാവലി തന്നിൽ നിന്നും
അന്നെന്ടെ കൈ പിടിച്ചേറ്റ മലിവു ചേർ -
ന്നൻപോടെഴുതിച്ചോരക്ഷരങ്ങൾ
ഇന്നെന്ടെ തൂലികത്തുമ്പിൽ കവിതയായ്
വന്നുദിക്കുന്നതെൻ ഭാഗ്യമല്ലോ?
അന്നൊരു ചാറ്റൽ മഴയേറ്റു വാതുക്കൽ
വിങ്ങും മനസ്സുമായ് ചെന്നുനില്ക്കെ
അന്തികേ വന്നെൻടെ കണ്ണുനീരൊപ്പിയും
സാന്ത്വനിപ്പിച്ചും കവിൾ മുകർന്നും
വെള്ളമിറ്റീടുന്ന കുഞ്ഞുടുപ്പൂരിയും
നന്നായ് പിഴിഞ്ഞെൻ തല തോർത്തിയും
കഞ്ഞിവച്ചീടുന്ന കല്ലടുപ്പിൻ ചൂടു -
തിണ്ണമേൽ തോരാൻ നിവർത്തിയിട്ടും
ജട്ടിയിട്ടീടുന്ന ശീലമില്ലായ്കയാൽ
'പട്ടുകോണക്കുന്തി'യായ് മാറവേ
മൂത്തവർ നാലിൽ പഠിക്കുമേട്ടത്തിമാർ
മൂക്കിൽ വിരൽ വെച്ച കാഴ്ച കാണ്‍കെ
നാണവും മാരിക്കുളിരുമിടചേർന്നു
തേങ്ങലിൻ വക്കത്തു ഞാനെത്തവേ
സാരിത്തലപ്പു കൊണ്ടെന്നെപ്പുതപ്പിച്ചു
ചൂടേകി ദേഹത്തു ചേർത്തണച്ചാൾ !
'ഷഷ്ഠി' തികഞ്ഞതില്ലന്നെനിയ്ക്കെങ്കിലു-
മത്ഭുത !മോർമ്മകൾ മങ്ങിടാതെ
ഷഷ്ടിപൂർത്തിക്കൊരുങ്ങീടും പൊഴുതിലും
ചിത്തം കുളിർപ്പിച്ചുണർന്നിടുന്നു
***************************
