മനസ്സുതുറന്നേറെ ചിരിച്ചെന്നാലോ,ചിത്തം

അടക്കാനാവാത്തപോൽ വളർന്നുവിളങ്ങീടും

മനസ്സുതുറന്നല്പം കരഞ്ഞെന്നാലോ,ചിത്തം

കടുത്തഭാരം വിട്ടു  പഞ്ഞിപോൽ പറന്നീടും

പറഞ്ഞ വാക്കെല്ലാം വെള്ളി

പറയാത്തവ സ്വർണ്ണവും

ടോൾസ്റ്റോയ് വാക്കതുകേട്ടത്രെ

സ്വർണ്ണഭണ്ഡാരമായി ഞാൻ!

വയസ്സേറുമ്പോൾ സ്വയം വലിഞ്ഞുമനസ്സിനെ-

യുണക്കക്കൊട്ടത്തേങ്ങപോലെനാമൊരുക്കേണം

ഋഷിത്വംവന്നോർ,പണ്ടേ പറഞ്ഞെന്നാലും കഷ്ട-

മെനിക്കിന്നുള്ളിലീമോഹം കരിക്കായ്  വീണ്ടും മാറാൻ

ഗിരിജ ചെമ്മങ്ങാട്ട്